Gisteravond stond misschien het mooiste affiche van de kwartfinales in de Champions League op het programma. Arsenal nam het in eigen huis op tegen Real Madrid. De recordkampioen van de Champions League en titelverdediger tegen het team van Mikel Arteta dat de laatste paar jaren weer groeit naar de status die het twee decennia geleden had. Maar ook een wedstrijd tussen twee teams die dit seizoen wisselvalig zijn in de eigen competitie en beiden af lijken te stevenen naar een tweede plaats. Desondanks behoren beide ploegen tot de kanshebbers om de Champions League te winnen.

De selectie van Arsenal kampt dit seizoen met veel blessureleed. De één na de andere belangrijke speler valt weg, waardoor er veel geschoven moet worden. Sinds de laatste interlandperiode is Arsenal haar belangrijkste aanvaller Bukayo Saka eindelijk weer terug én dit is in de competitie gelijk te merken. Het ontbrak Arsenal de laatste maanden aan goals, maar met zijn terugkeer moet Arsenal weer makkelijker tot kansen komen via het rendement en het creëren van kansen van de rechtsbuiten. Ook tegen Real Madrid is hij linksback David Alaba de gehele eerste helft de baas. Ondanks dat het een open wedstrijd is, straalt het zelfvertrouwen van Arsenal af. Arsenal bepaalt het tempo van het spel en is constant in balbezit op de helft van Real Madrid, dat op zijn beurt rustig afwacht en loert op de omschakeling. 

Het is wachten tot de 58ste minuut wanner de wedstrijd pas echt openbreekt. Niet geheel verrassend gebeurt het via een vrije trap. Arsenal heeft onder leiding van Mikel Arteta veel geïnvesteerd is standaardsituaties en maakte vooral in de eerste seizoenshelft via verschillende variaties veel goals uit vrije trappen en corners. Vanaf een meter of 25 legt Declan Rice aan. Eén van de vaste nemers die met zijn trap hem perfect klaar kan leggen op het hoofd van een medespelers, maar Rice besluit anders. Hoewel het in eerste instantie niet zijn plan was, zag hij de muur en keeper niet helemaal goed staan, wat hem doet besluiten om in één keer te schieten én met succes. Eén fenomenale goal en de 1-0. Twaalf minuten later krijgt Arsenal opnieuw een vrije trap. Uiteraard gaat Rice opnieuw achter de bal staan. Het lijkt alsof het bandje van de 1-0 opnieuw wordt afgespeeld, want opnieuw wordt van een iets kleinere afstand de bal door Rice fenomenaal erin geschoten. Van Rice is bekend dat hij een goede trap heeft, maar tot dan toe wist Rice nog nooit een vrije trap er in één keer in te schieten.

Arsenal is na deze twee wonderschone vrije trappen helemaal los. Ze voelen dat ze Real bij de keel kunnen grijpen en het in de eerste wedstrijd al kunnen beslissen. Én dat in de 75ste minuut als Mikel Merino tekent voor de eindstand 3-0. Door alle blessures werd de Spaanse middenvelder omgetoverd tot spits. Hoewel het er vaak onwennig uitziet, heeft Merino in deze rol zijn waarde meer dan bewezen. Hij kreeg van critici veel kritiek, maar maakte in de 9 wedstrijden dat hij in de spits stond dit seizoen wel gewoon 6 doelpunten. Het wordt een avond om niet snel te vergeten voor de Arsenal supporters. Zeker als de klus komende week in Madrid wordt geklaard. Al is dat de laatste jaren tegen Real Madrid nog geen zekerheid gebleken.

9-4-2024

Een droom die is uitgekomen

Niek ten Have

De oorsprong van deze site is misschien wel terug te herleiden naar een zolderkamer waar tien jaar geleden werd gekozen voor een FIFA carrière met Arsenal. Vanuit deze carrière is een obsessie voor het voetbal ontstaan en een liefde voor de club Arsenal. Tien jaar later is deze liefde nog steeds daar en heb ik een wedstrijd van Arsenal tegen Ipswich Town mogen bezoeken. Nota bene één van de sterspelers van de carrière van destijds Santi Cazorla, komt op bezoek en wordt voorafgaand aan de wedstrijd geïnterviewd op het veld.

Waar een middenvelder van het verleden op bezoek komt, zijn het de middenvelders van het heden die de wedstrijd beslissen. In de eerste helft is Arsenal eigenlijk alleen maar aan het aanvallen. Aanvoerder Martin Ødegaard is constant bezig om tussen de linies aanspeelbaar te zijn. Hoewel hij qua passing deze wedstrijd niet opvalt, houdt hij constant 2 of meer spelers van Ipswich bezig. Hierdoor ontstaan er op andere plekken ruimtes en komt Arsenal tot kansen. Uiteindelijk is het Kai Havertz die in de 23ste minuut de enige goal van de wedstrijd maakt. De sfeer in het stadion is geweldig. Supporters geven aan dat het rond de kerstdagen is te vergelijken met Champions League avonden. Spelers en het team worden toegezongen en het 'waka-waka' klinkt voor Havertz.

Een speler die nog geen eigen muzieknummer heeft en in mijn ogen de man van de wedstrijd was, is linksback Myles Lewis-Skelly. De jonge Engelsman doorliep de jeugdopleiding van Arsenal. De twee wedstrijden hiervoor stond hij ook al in de basis en tegen Ipswich speelde hij voor het eerst een hele wedstrijd in de Premier League. In balbezit schuift Lewis-Skelly op naar het middenveld en komt hij als extra middenvelder naast Declan Rice te staan. Rice benoemt Lewis-Skelly in een interview na de wedstrijd en geeft aan dat het lijkt alsof hij in een lab is gebouwd. Het hoogtepunt van de wedstrijd is in de eerste helft als Lewis-Skelly Kalvin Phillips uitkapt en het spel naar voren verplaatst.

In de tweede helft heeft Arsenal het lastiger. Ipswich heeft meer de bal en weet in Omari Hutchinson een paar de keer de vrije man te vinden. De creatieveling van Ipswich wordt door het publiek flink uitgefloten door zijn verleden als jeugdspeler van Chelsea. Mede hierdoor speelt hij een ongelukkige wedstrijd. In de tweede helft zijn het de verdedigers van Arsenal die opvallen. Het publiek zingt Gabriel Magalhães fanatiek toe en noemt hem in zijn nummer 'the king of Brazil'. Waar de Braziliaan de aandacht van het publiek krijgt, is het zijn partner Saliba die op de spaarzame momenten dat Ipswich in de zestien van Arsenal komt in alle rust de bal weet uit te verdedigen. Arsenal weet de 3 punten veilig te stellen en klimt hiermee naar de 2de positie in de Premier League.

2-1-2025

Hoelang zal het sprookje zich voort zetten?

Niek ten Have